انسان، ابعاد مختلفی دارد که یکی از آنها احساسات است. عواطف، احساسات و علایق انسان ها، جزئی جدایی ناپذیر از وجود آنان است که همواره تحت تأثیر آن هستند. آیا احساسات، همیشه دشمن عقلانیت و خردورزی است و باید از آن دوری جست؟ آیا احساسات، نمی تواند زیبایی آفرین و سودمند باشد؟ چگونه باید از احساسات بهره گرفت و تأثیر پذیرفت تا فایده بخش و سعادت بخش باشد و چگونه و در چه مواقعی باید احساسات را مهار کرد و از آن دوری جست تا مخرب نشود؟